2.  Aankleden: Nóg zoiets waar ik pas problemen mee had bij het laatste infarct en eerder nooit. Het aankleden in het algemeen lukte ondanks de verlamming links nog wel aardig. Mijn probleem lag meer in het feit dat hoewel ik heel goed wist wat vóór en achter was, ik het toch niet fatsoenlijk om aan kreeg. Ik wist gewoon niet hoe ik het goed moest vasthouden en het dan ook nog goed om over mijn hoofd of benen moest zien te krijgen. Gelukkig was in de revalidatiekliniek de eerste dagen een ergotherapeut bij het  wassen en aankleden erbij. Zij vertelde me dat vanzelf weer goed zou komen, dat de hersens hier zich hier als het ware weer op moesten instellen, zeg maar resetten. En ze had gelijk, het heeft niet langer dan een week geduurd, al zijn ze nu soms toch wel eens in de war wellicht door vermoeidheid, daar zal ik eens op letten.

3. Incontinentie: Niet het meest mooie onderwerp, maar sinds het infarct heb ik ,ik noem het liever een vorm van incontinentie. Het is bij mij niet zo dat me alles wegloopt als ik niet op tijd bij het toilet kom. Ik voel helemaal niet wat ik doe op het toilet. Ook denk ik klaar te zijn, wat dan niet zo is en ik voor een hoop rotzooi zorg. Het is gewoon belachelijk maar zeer storend, Ik begrijp niet hoe zoiets verandert door een herseninfarct. Ik weet dat ik mijn lijf weer opnieuw moet leren kennen, dus om dit deel te leren, heb ik hulp ingeschakeld van weer een andere fysiotherapeute. Alsof ik niets anders te doen heb....

4. Aangezichtsverlamming:  Mijn aangezichtsverlamming was/is geen pretje. Je voelt er niks van dus wat dat betreft, is niet zo ernstig. Je zíet het alleen  vooral op foto's. Je gezicht is schots en scheef. Nu dacht ik dat het wel bij zou trekken en met veel oefenen (oefeningen via logopedie) stevig zou verbeteren. Volgens mijn omgeving verbetert het zeker, ik denk echter dat zij er gewoon aan gewend zijn geraakt want nu na een jaar heb ik nog steeds geen brede glimlach zoals voorheen op de foto. Een heel ander probleem waar ik tegenaan loop is mijn (inmiddels kunst)gebit. Aangezien ik mijn aangezichtsspieren dus zo veel oefen, veranderen de spieren en pezen mijn kaak continu waardoor mijn gebit niet meer op zijn plaats blijft tot aan het punt dat het zelfs geplakt nog niet eens meer blijft zitten. Klik hier voor meer informatie