Pap is overleden

Op 9 november kreeg ik een telefoontje van de hospice, het ging slecht met mijn vader en of ik gelijk wilde komen, hij was ook erg emotioneel.

Natuurlijk  ben ik met man en zoon gelijk gegaan..al moet ik zeggen dat het me niet verraste, drie dagen eerder dacht ik al het niet lang meer zou duren en had ik mijn therapieën voor de rest van de week afgezegd. Hij gaf toen ook aan dat het voor hem op deze manier niet meer hoefde. Hij begon ook steeds slechter te zien, zelf hadden we het idee dat hij aardig blind was geworden.

Aangezien we een gesprek over zijn wensen omtrent overlijden eerder al hadden besproken, wist ik precies wat hij wilde.  Toen we aankwamen en met zijn allen aangaven dat hij de strijd mocht staken, was hij heel onrustig en sloeg met zijn vuist op het matras waarmee hij zei te willen blijven vechten. Helaas namen zijn epileptische aanvallen ook toe waardoor het nodig was om hem in slaap te brengen. 

Dieper wil ik er hier niet op ingaan, het raakt me nog veel te erg en is voor een deel toch te privé.

Al met al duurde het nog tot de ochtend erna en sliep hij om 9.50uur in. Een bijzonder tijdstip, ík ben namelijk om 9.50uur geboren en mijn moeder overleed ook om 9.50 uur.

Wil dat iets zeggen? Dat weet ik niet, maar toevallig is het wel !

Maak jouw eigen website met JouwWeb