Terugkijkend op 2016 zie ik een jaar wat voorbij gevlogen is, een jaar dat in het teken stond van revalidatie, van herstel wat met vele ups en downs gepaard ging. Je zou denken dat het een jaar is wat ik snel zou willen vergeten maar dat gevoel heb ik totaal niet ! 2016 was ook een jaar waarin ik veel, héél veel geleerd hebt, waar ik met mezelf én met de nieuwe situatie geconfronteerd werd, een jaar waarin ik gegroeid ben! En juist op dát wil ik in 2017 graag voortborduren.
Vooruitkijkend op 2017 zie ik een jaar waar ik het aandurf om mezelf en mijn leven te veranderen. Waarin ik zaken en mensen durf los te laten en daarvoor in de plaats mijn tijd en energie te steken in mensen en dingen die het waard zijn !
Ik heb werkelijk geen idee of het door die laatste CVA komt of door mijn leeftijd inmiddels maar ik voel me veel rustiger, ik pieker nauwelijks nog en ik voel me goed in mijn vel zitten. Met dit laatste bedoel ik dan voornamelijk dat ik tevreden ben met mezelf, dat ik kan leven met mijn onvolkomenheden zoals mijn buik en mijn overgewicht. Wat de reden hiervoor is, doet er ook helemaal niet toe, het belangrijkst is dat dit prettig voelt.

Wat ik vóór me zie voor 2017 zijn geen voornemens (nou ja, misschien een klein beetje dan) maar dat het in elk geval een rustiger jaar gaat worden, dat staat als een paal boven water! De kalender staat niet meer volgepland met uitputtende therapieën, ik ben niet meer zo afhankelijk van anderen dan ik een jaar geleden was. Vorig jaar had ik vreselijk weinig tijd voor andere mensen omdat mijn afspraken mijn leven beheersten, en ook mijn energielevel. Dit jaar ga ik dus mijn vriendschapsbanden weer iets aanhalen en dan meer persoonlijk in plaats van via de app of Facebook. Die sociale media is weliswaar handig om een beetje op de hoogte te blijven, maar het vervangt toch niet dat leuke gesprek of die hartelijke knuffel.
Mijn vrijwilligerswerk heb ik in 2016 ook compleet moeten laten vallen omdat dit werk zowel veel spraak, schrijven en prikkels omvat. Mijn hoop was steeds dat ik in 2017 ver genoeg zou zijn om dit weer langzaam op te kunnen pakken maar na een bezoekje op die fijne plek werd me al heel snel duidelijk dat dit er voorlopig echt nog niet in zit helaas.
In het najaar van 2016 kreeg ik dat al een beetje in de gaten en toevallig werd mij in die tijd gevraagd of ik er voor open zou staan eens als ervaringsdeskundige in een bijeenkomst gevraagd te worden. Natuurlijk sta ik daar voor open en na dit eens overdacht te hebben, kwam ik tot de conclusie dat ik dat op veel gebieden zou kunnen doen. Ik schreef helemaal in het begin van deze site al eens dat ik veel heb meegemaakt en hoe mooi zou het zijn als ik daar als vrijwilliger iets voor anderen zou kunnen betekenen.
Ik heb dan ook besloten om op internet te gaan zoeken op welke plekken daar behoefte aan is en me daar dan voor op te geven.
Ook deze pagina wil ik me wat meer aan gaan wijden, het hoeft geen dagboek te worden maar als ik mensen met mijn gedachten of gevoelens kan helpen, doe ik dat heel graag.
Als ik terugkijk naar een jaar geleden waar ik veel moeite had met mijn spraak, mijn gedachten moeilijk onder woorden kon brengen omdat ik die woorden niet vond, het op papier zetten ook niet lukte omdat ik de volgorde van letters en zinsopbouw kwijt was, waar ik niet mocht autorijden, waar ik moeite had met mijn rechter lichaamshelft omdat ik daar een deel van mijn gevoel kwijt in ben en ik dan zie nú hoe ver ik gekomen ben.. wat ik allemaal weer heb geleerd óf er mee heb leren omgaan op een andere manier, nou.. dan ben ik trots op mezelf. En als ik daar een ander ook mee kan helpen is dat alleen maar mooi toch !