Bah! Wat ben ik het moe!

Pijn, pijn en pijn, zo breng ik mijn dagen door. Ik kan niet lang zitten dus zijn schilderen en aan de laptop uit den boze. Paracetamol en Tramadol zijn mijn beste vrienden. Uit de DNA onderzoeken kwam ook niets maar ik krijg nu wel een MRI onderzoek van het hele lichaam, over 2 weken, op 27 oktober. Het zal mij benieuwen! Ergens moet toch uit blijken waarom ik zo'n pijn heb! Het zit écht niet tussen mijn oren!!

Ik ben ook letterlijk zó moe, de pijn vreet zoveel energie.ik slaap overdag en 's avonds net zo goed. Ik vind mijn woorden lastiger. Het hersenletsel doet weer goed mee.

Je merkt dat dit geen positief gestemd bericht is. Dit is eens hóe ik me voel, somber en moe.

Sinds vorige week heb ik 3 uur ambulante begeleiding toegekend gekregen van WMO om een beetje uit mijn sociale isolement te komen waar ik door mijn pijn in gedrukt wordt.

Vandaag overheerst mijn pijn, vermoeidheid en somberheid echter. Voeg radeloosheid aan het rijtje toe... ik let zo goed op alles. Afwisseling in bewegen, voldoende rust, niet neerploffen maar toch 😵😵

Tot een volgende keer waar hopelijk meer positiviteit de boventoon voert 🙋‍♀️