In het kader van de maand waarin het thema levend verlies centraal staat heeft Marly een bericht gemaakt hoe zij haar de veranderingen in haar leven ziet na NAH

————————————

Mijn Verhaal

Ik vind het heel moeilijk om mijn verhaal over Levend Verlies te beginnen, niet omdat het mij raakt als ik er over nadenk. Maar het gaat bij mij eigenlijk in vele etappes. Na 7 herseninfarcten, 3 hartinfarcten en 3 TIA’s ben ik mijn leven van voorheen niet in één keer kwijtgeraakt, dat gebeurde dus letterlijk in verschillende etappes. Eerlijk gezegd denk ik wel dat het ondanks alles toch een makkelijker los-latings-proces was dan bij vele anderen. Ik kon beetje bij beetje dingen uit mijn leven loslaten. Al moet ik niet te vaak nadenken over mijn leven voordat…..

Net zoals velen aanspraken was ook ik een bezige bij. Altijd bezig maar ik vraag me soms ook af of dat altijd bezig zijn niet een mede veroorzaker van de problemen is? Maar dat is natuurlijk een heel ander verhaal waar ik het niet over ga en wíl hebben vandaag.

Wat ik wil proberen is, om te benoemen wat ik het meest verloren ben, sterker nog, waar ik me soms van beroofd voel! Misschien een sterke benaming maar zo voelt het dus wel.

1. Ik voel me absoluut beroofd van mijn eigen ik, van de persoon die van mij ‘mij’ maakte. Ik had tijd en interesse voor iedereen, waarbij ik ook veel zorg besteedde aan iedereen. Ik had betaald werk in de zorg en deed vrijwilligerswerk. Ik zorgde voor mijn kinderen, mijn schoonmoeder en mijn vader. Kortom, ik was altijd wel bezig en dat gaf mij een goed gevoel!
2. Waar we minder over horen van onze lotgenoten is dat ik me óók beroofd voel van geld. Ik had een goede baan, die ik niet alleen met veel plezier deed maar die ook goed betaalde. Ik kon doen wat ik wilde, zonder veel over geld te hoeven nadenken. Nu ben ik snel en gemakkelijk volledig afgekeurd en hoewel we in Nederland blij mogen zijn met een WIA, moet ik nu toch vaak elk dubbeltje omdraaien, dus ja: Ik voel me beroofd van mijn geld. En aangezien onze regering lijkt neer te kijken op ons ‘steuntrekkers’ hoeven we daar ook maar weinig hulp van te verwachten helaas.
3. Het meest gehoorde in onze groep: ik voel me grandioos beroofd van mijn energie! De woorden moe, moe en moe, komen vaak over mijn lippen. De energie om het huishouden op orde te houden, sociale contacten onderhouden, die energie is er dus duidelijk niet meer. Ik mag blij zijn met mijn man die ontzettend veel helpt (dankjewel Jan)
4. Tenslotte, de woorden kwamen net voorbij, ik voel me ook beroofd van mijn sociale contacten. Ik ben echt veel mensen kwijtgeraakt omdat ik nu in zo’n andere wereld leef.. een wereld die zij niet kunnen of willen begrijpen. Een wereld waarin ik niet meer pas met het verschijnen op feestjes, of het maken van uitstapjes. En dan hebben we het nog niet eens om aan zoete invallen mee te doen… je weet wel; heb je zin dadelijk dit of dat te gaan doen? Ja duh, om effe dit of dat te gaan doen moet ik mijn agenda vrij maken. En dat is wat ik bedoel dat de buitenwereld dit niet kan of wíl begrijpen.

Wat mijzelf betreft, kies ik nu dan ook meestal voor mijzelf. Om energie te steken in alles wat ik kwijt ben, is het me niet waard. Het kost me alleen weer meer bakken energie die ik zelf juist zo hard nodig heb!

Mijn leven is niet meer wat het was, ik ben niet meer wie ik was. Ik probeer tevreden te zijn met mijzelf en mijn leven en hoop daardoor het verlies in winst te kunnen veranderen.