CVA en autorijden

 

Na mijn eerste CVA, waarna een maand later een hartinfarct volgde, was ik zeer bang wat dit voor mijn rijbewijs zou betekenen. Gelukkig had ik een 'automaat' en hoopte ik dat dit voldoende voor CBR zou zijn om niet moeilijk te doen en mij gewoon te laten rijden. 

Al met al duurde het een half jaar voordat ik de formulieren mocht invullen van en met de revalidatie-arts en wat schetste mijn verbazing? Binnen enkele weken had ik de toestemming binnen zonder ook maar een rijtest te hoeven doen of wat dan ook. Het was een week voor Kerst dus een mooier cadeau had ik niet kunnen krijgen !

3 jaar later liep het toch wel iets anders. CBR bleef zeer snel reageren maar niet met het resultaat waar ik zo op hoopte. Misschien ben ik het wel zelf schuld en had ik niet moeten invullen dat ik antidepressiva gebruik, maar hey.. ik ga voor eerlijk duurt duurt het langst en ik wil ook geen problemen in de toekomst als ik een ongeval zóu krijgen.

Wat ik heel positief vond (mag ook gezegd worden), is dat het aanvraagformulier niet meer persé op de gemeente gehaald hoeft te worden maar dat je het kunt downloaden via de site van CBR. Je betaalt via de site en vult het ook in via de website, daarna gewoon downloaden en uitprinten. Dat scheelt behoorlijk in tijd en voor mij ook in schrijffouten die ik niet hoef door te halen waardoor het zo'n gekriebel wordt bijelkaar. Nee, ik kon een heel net aanvraagformulier inleveren.

De snelheid van CBR is zeker ook positief te noemen. Na het indienen kreeg ik binnen 3 dagen een brief dat men nog aanvullende informatie wilde van de arts met de vraag opnieuw een afspraak te maken en het formulier met hun aanvullende vragen mee te nemen. Zo gezegd, zo gedaan.. Afgelopen week heb ik het formulier opnieuw op de bus gedaan en wéér na 3 dagen antwoord. De envelop was dunner, dus dat was goed maar ik had 2 brieven gekregen?? Toen daagde me al dat dit niet veel goeds zou betekenen. En inderdaad, ik moest nu 2 specialisten van hun keuze bezoeken. Een psychiater vanwege mijn antidepressiva én een cardioloog vanwege de hartklachten en daar, hoe kan het ook anders, zitten weer kosten aan verbonden. En dan hebben we het nog niet over de tijd en energie die dat weer ging kosten.

Het verhaal vwas dus nog niet afgelopen. Ik moest  er niet aan denken om niet meer te mogen rijden, om afhankelijker te worden van het thuisfront. Want met de nieuwe regels mag je zonder rijbewijs geen scooter rijden en fietsen is juist veel gevaarlijker voor mij persoonlijk omdat ik snel schrik van de geluiden om me heen. En het openbaar vervoer?? Ik zou me moeten gaan verdiepen in de chipkaart of hoe dat ding ook heet en eens kijken of en hoeveel bussen hier bij ons nog rijden. Hier werd ik niet veel vrolijker van, integendeel, ik voelde me steeds meer gestraft!!

 

Toen ik deel 1  achter de rug had, (het psychiatrisch gedeelte om even duidelijk te wezen) was ik heel positief gestemd. Het ging namelijk heel goed. Ik had me op veel voorbereid maar dat was niet nodig. De psychiater gaf aan dat hij enkel en alleen mijn psyche moest trachten in te schatten en mijn opgewekte 'ik' die daar zat, had hier geen moeite mee. Conclusie was dan ook dat hij me niet meer terug hoefde te zien een positief advies aan CBR zou doorgeven. Moooooooiiiiiiiii !!

Nu moest alleen de cardioloog nog bezocht worden en als ik geduld zou hebben tot aan mijn halfjaarlijkse controle dan hoefde ik die waarschijnlijk niet te betalen.. nou, dat was het geduld me wel waard. Maar daar was eigenlijk ik ook helemaal niet onzeker over, ik kon de psychiater en diens regeltjes en ideeën niet inschatten, dus nu durfde ik er ook mooi vanuitte gaan dat ik over enkele maandjes weer zou mogen rijden, tenzij CBR nog iets nieuws weet te verzinnen. Maar dat kon ik me totaal niet voorstellen !

Niet verwacht en toch gebeurd  CBR heeft nog iets weten te verzinnen.

Ik moest het ze nageven, ze reageren snel en dát stel ik echt op prijs, zo weet je ook vrij snel waar je aan toe bent. Om een lang verhaal kort te maken, ik kreeg een aspraak thuisgestuurd om een rijtest te gaan doen. Het mocht gelukkig met mijn eigen auto, ik rijd al jaren met een automaat en dat scheelt erg, vind ik zelf. Ik kan me op die manier volledig op de weg concentreren. Ik had even een klein proefritje gemaakt en het voelde alsof ik nooit anders gedaan heb. Ik gingdus vol vertrouwen die rijtest in !

Hoe zeggen ze dat ook weer zo mooi? De aanhouder wint !

 

Na veel geduld mocht ik juichen...eindelijk gelukt !! Ik mocht weer autorijden !!

Het had even geduurd maar uiteindelijk verliep mijn rijtest prima. Ik was niet nerveus en heb braaf mijn rij opdrachten gevolgd. Ik had een aardige 'instucteur' die eerst een gesprekje met me aanging om uit te leggen waarom de rijtest nodig was en daarbij de uitleg gaf dat het geen examen was maar dat je gerust een foutje mag maken, dat het erom gaat hoe je dat foutje weet op te lossen.

Onder het rijden gaf hij ruim op tijd aan wat hij verwachtte (eerst links en daarna naar rechts bv), soms stelde hij wat vragen, niet over het verkeer maar gewoon een gesprekje.. ik neem aan om mijn concentratie te testen.

Er werden ook verschillende verkeerssituaties gereden zoals autoweg, rotonde e.d. Maar ik hoefde geen bijzondere verrichtingen te doen. Al met al duurde het ritje een klein half uur.

Ik beschrijf dit even omdat ik me kan voorstellen dat iemand zich dit afvraagt als ie opgeroepen wordt voor een rijtest. Ik weet dat ik deze informatie fijn gevonden zou hebben. Wellicht hangt het ook van de regio af waar je moet rijden en uiteraard van de persoonlijkheid van de 'instructeur'. Zelf was ik in ieder geval niet ontevreden.

Na afloop kreeg ik te horen dat ik de rijtest voldoende had afgelegd maar omdat wij een 'automaat' hebben, had hij niet kunnen beoordelen hoe ik in een schakelwagen zou kunnen rijden dus hij kon alleen een bevoegheid voor een automaat geschakelde auto geven. Geen punt natuurlijk als je een automaat rijdt !! Ik was al lang blij 

Het enige nadeel was dat ik mijn rijbewijs moest laten aanpassen op de gemeente (opnieuw onkosten) en aangezien het de laatste jaren qua gezondheid niet zo heel stabiel was geweest (om het maar zacht uit te drukken) kreeg ik slechts een rijbevoegdheid voor 5 jaar. Daarna moet opnieuw gekeken worden. Hoe dat gaat, weet ik nog niet maar voor nu ben ik weer een heel stuk mobieler en onafhankelijker !