Dit onderwerp vind ik nog het moeilijkst om te beschrijven aangezien dit ook heel verschillend per persoon zal zijn. Ben je een type voor wie sociale contacten belangrijk zijn of juist niet? Dit wordt dus duidelijk een stuk waarbij ik puur over mijn eigen ervaringen kan spreken.

In het leven 'voor' had ik veel sociale contacten via (betaald) werk en via vrijwilligerswerk, veel minder sociale contacten via familie en nog minder echte vrienden.

Wat als eerste wegviel waren de contacten via het betaald werk en daar had ik enorm veel moeite mee, niet alleen de collega's vielen weg maar ook de patiënten/cliënten met wie ik in de loop van de vele jaren een band had opgebouwd. Die laatste groep was nog wel begrijpelijk dat je daar niets meer van hoort, maar van je collega's? Dat heeft me enorm diep geraakt! Hoe snel je afgeschreven bent bij je collega's, dat kon ik niet vatten! Op de sociale media zag ik de foto's van hun gezellige feestjes (waar ik niet meer voor uitgenodigd werd) en uitstapjes. In het verleden gingen we regelmatig uit eten waarbij vroegere collega's mee gevraagd werden, het moge duidelijk zijn dat dit voor mij niet op ging. Sterker nog, er kon zelfs geen kaartje of telefoontje meer vanaf na mijn latere infarcten. Terwijl ik zelf bezoekjes aan mijn werk bracht en contact probeerde te houden. 

Contacten via de familie blijven vanzelfsprekend wel, al voelde ik die behoefte zelf iets minder. We zijn gewoon nooit echt een hechte familie geweest.....

Het cliché is ook op ons van toepassing, in het begin is er veel aandacht al schijnt het bij mij steeds "mee te vallen ten opzichte van een vriendin of zelfs klant" Na de beginperiode zie of hoor je niets meer. En erover praten heeft geen nut, want ook zij hebben iets ergs en doen toch maar alles gewoon verder. Dát cliché kan ook de rest van de buitenwereld heel goed. Ofwel iedereen vertelt ons hoe de zus van de buurman het doet, want nu hebben ze er ook verstand van.

Kortom: wij moeten ons niet aanstellen!! Hoe erg het onbegrip ook is, het komt zo'n beetje bij ons allen voor. Een oplossing of handleiding bestaat er dan ook niet voor. Ieder zoekt naar zijn eigen oplossing om er mee om te gaan. Mijn oplossing hoort waarschijnlijk bij één van de slechtste oplossingen (niet aan te raden dus) Ik heb mijn wereld van sociale contacten zeer verkleind.  Ik vermijd ze dus, zonder pleinvrees te krijgen maar ik heb echt voldoende aan mijn gezin en beste vriendin. Ik amuseer me altijd wel en ik heb voldoende goede kennissen die uiteindelijk ook voldoende sociale contacten opleveren voor mij. En daarom werkt deze oplossing voor mij dus wel !!