Het idee om een blog te schrijven over mijn ervaringen was uiteraard geen nieuw idee op internet. Tegenwoordig vind je de ene na de andere blog over de meest uiteenlopende onderwerpen. Vaker ben ik al eens een blog gestart maar op één op andere manier lukte het me niet om dit georganiseerd te krijgen, ofwel ik wist niet wat ik moest schrijven, of de opmaak en mogelijkheden van de site bevielen me niet óf ik vond dat ik niets toe te voegen had, niet goed genoeg kon schrijven om een heuse blog te vullen. Kortom, dit is mijn eerste echte heuse blog die ik nu geruime tijd gevuld krijg. En hoewel ik weet dat ie niet grandioos veel bezocht wordt, ben ik er toch trots op én blij mee.

Waarom lukt het me nu dan wel? Dat zijn verschillende redenen...

• Voornamelijk mijn laatste CVA (december 2015) heeft veel veranderd, heeft mij veranderd, heb ik toch echt gemerkt. Het maakt me niet zoveel uit of er veel of weinig bezoekers zijn.
• Daarnaast had ik zo'n problematiek met spreken, schrijven en lezen dat het een goede toevoeging aan mijn logopedie therapie bleek te zijn, om weer meer woorden op te pikken, om letterlijk goed te kunnen oefenen en te leren waar mijn moeilijkheden en mogelijkheden lagen.
• Het bleek ook een goede therapie te zijn om mijn gedachten te ordenen en zélf al vaak een antwoord op mijn vraag te geven.
• In deze blog kan ik heel veel kwijt op een geordende manier, wat heel belangrijk blijkt te zijn geworden voor me na dat laatste infarct. Orde heb ik al geruime tijd nodig, uiteraard, maar tegenwoordig ben ik pietluttige Marly. Alles moet niet alleen op orde zijn maar ook heel rustig, anders blijft mijn hoofd chaotisch. Dat geldt niet alleen voor een blog maar ook voor mijn huis, de boodschappen, mijn bezigheden, mijn kasten.. eigenlijk alles vrees ik
• Ik wilde niet enkel maar schrijven over gedachten maar ook over andere zaken die mij aanspreken zoals muziek, dichten, koken en alles kunnen toevoegen wat ik maar wilde. Het moest een leuke, vrolijke en persoonlijke blog worden zodat ik op elk moment en in elk humeur iets kwijt zou kunnen.

Dit is dus allemaal wat ik gevonden heb in deze blog !

Als ik op een blog van anderen kom, lees ik wel een een tikkeltje jaloers naar de manier waarop iemand kan schrijven. Maar tegelijk denk ik dan dat we allemaal onze sterke en minder sterke kanten hebben. Ik noem het bewust niet 'zwakke' kanten want dat vind ik meteen zo negatief klinken en ik blijf graag positief, dat is niet nieuw, zo ben ik gelukkig altijd al geweest. Al heb ik veel momenten gehad waar ik die positiviteit (pff wat een woord om te schrijven) heb moeten zoeken. Ik noem het meestal 'de knop die om moet' en de ene keer duurt het langer dan de andere keer maar 'om' gaat die uiteindelijk altijd !!

Als ik mooie, herkenbare of leuk geschreven blogs tegenkom, plaats ik ze ook altijd graag onder het kopje 'links'  klik hier

Ik doe ook mijn best om niets na te bootsen van een ander, want dan zou het niet meer van mij zijn en en ik wil juist graag dat deze pagina weergeeft wie ík ben, ook al is het niet zo mooi of grappig geschreven als bij anderen.

Toch is dat ook één van die dingen die veranderd zijn na mijn laatste CVA. Mijn omgeving zegt dat ze geen veranderingen in me zien, behalve dan mijn welbekende niet-meewerkend energielevel. Ík zelf merk die verandering heel goed, mijn hoofd is veel rustiger, ik trek me minder aan van anderen, kan makkelijker naar mijn lichaam luisteren, kan beter mijn grenzen accepteren en raak minder snel van slag.

Soms zou je je kunnen afvragen of dat laatste infarct een zegen of een plaag zou zijn? Soms, als het niet zo ernstig was.....