Even voorstellen... Hoi dit ben ik !

Het lijkt me best handig dat ik me eerst voorstel, dat maakt het toch wat persoonlijker.

Mijn naam is Marly, 53 jaar, getrouwd en moeder van twee kinderen op wie ik heel trots ben. Als geboren zondagskind ben ik gezegend met de rijkeluiswens van jongen en meisje. Mijn zoon is de oudste, dat maakt mijn dochter automatisch de jongste  Mijn man en ik zijn al heel wat jaartjes bij elkaar, sinds 1990 en hoewel we heel wat tegenslagen te verwerken hebben gehad, heeft dit ons eerder dichter bijeen gebracht dan verder uit elkaar. 
De reden waarom ik deze pagina begonnen ben, heeft toch wel alles te maken met wat er de laatste jaren gebeurd is. 
En misschien kan ik andere mensen wel helpen met mijn ervaringen, mijn gevoelens en mijn kijk op de verschillende gebeurtenissen, dat zou mooi zijn!

Laat ik wél duidelijk voorop stellen dat er allemaal eigen meningen én eigen gevoelens geplaatst worden en dat er geen goed of fout hierin bestaat.

Waar ik graag de meeste aandacht aan wil besteden is aan mijn ervaringen met CVA's en hartinfarcten.

 En inderdaad, helaas in het meervoud. In mijn familie ben ik gezegend met de genen van hartinfarcten en dat op vrij jonge leeftijd namelijk vanaf het 40e levensjaar. Op een rare manier ben ik er eigenlijk nooit bang voor geweest. Het hoorde gewoon altijd bij mijn toekomstbeeld.

Toen ik 41 werd, dacht ik heel verheugd dat ik toch fout zat in mijn veronderstelling over het noodlot. Dat de genen toch niet 'alles' bepaalden', maar lang heb ik er niet over kunnen nadenken want 3 maanden later kreeg ik totaal onverwacht een herseninfarct ! Geluk bij een ongeluk dat ik zelf in de gezondheidszorg werkte en precies wist waar ik op moest letten. Verbijsterd was ik, een herseninfarct had ik nooit rekening mee gehouden !?! Ja, hartinfarct wel maar dit?? Stom natuurlijk want het is dezelfde bloedsomloop. Lang ben ik niet verbluft hoeven te blijven want een maandje later was het raak, mijn eerste hartinfarct werd een feit.

Laat ik eerlijk zeggen dat het me toen toch wel rauw op mijn dak viel ! Hoewel het voor mij bekender gebied was én ik dat ook beter begreep dan de CVA, schrok ik er toch vreselijk van. Ik had het niet zo snel achter elkaar verwacht.

Om een lang verhaal korter te maken, in totaal heb ik inmiddels 3 hartinfarcten, 3 TIA's en 7 (!)herseninfarcten achter de rug.  Ik heb 2 heel bewust meegemaakt waarvan de voorlaatste op 1e Kerstdag 2015, een gezegende Kerst dus. Mijn laatste infarct stamt van 13 juni 2018,hier werd ik wakker mee in de ochtend. Die heeft dus plaatsgevonden in mijn slaap waar hij al teveel schade had aangericht om er nog iets aan te kunnen doen.

In het begin piekerde ik er nog wel eens over wanneer die onbewuste infarcten hadden plaatsgevonden.. vroeg ik me af wanneer het geweest kon zijn, was het toen ik die klachten of toen ik die andere klachten had? Op een bepaald moment realiseerde ik me dat het helemaal niet uitmaakte wanneer, hoe of waarom? Het was gebeurd en het belangrijkste was dat ik leefde en er 'goed' vanaf gekomen was. Ik was niet verlamd, sprak vrij snel weer normaal en had meer last van de verborgen gebreken, zo noem ik de restverschijnselen liever 

Mijn revalidatie in 2012 was nog niet eens opgestart toen ik met het hartinfarct opgenomen werd, ik weet nog goed hoe ik in een rolstoel naar de revalidatie arts gebracht werd. Daar werd besproken wat ik kon verwachten en wat het behandelplan was. Achteraf bleek dat het iets moeilijker was dan gedacht omdat je voor een hartinfarct je grenzen moet opzoeken en er over heen moet gaan, terwijl voor een CVA juist het tegenovergestelde geldt ! Dat werd dus even zoeken....

Daarbij was de revalidatie voor beide gebieden nogal uitgebreid waardoor ik noodgedwongen keuzes moest maken. Ik heb er toen voor gekozen om voornamelijk fysiek te werken om de conditie weer iets op te bouwen aangezien die toch twee aardige klappen te verwerken had gekregen.

Voor mensen die nog nooit met infarcten te maken hebben gehad, kan ik uitleggen dat de Hartstichting zich ervoor heeft ingezet dat er in Nederland vrijwel hetzelfde protocol wordt opgevolgd in de ziekenhuizen. Daarbij hoort niet alleen het lichamelijk gedeelte, maar het geestelijke gedeelte hoort erbij en tenslotte goede vorm van uitleg op diverse gebieden. Denk hierbij aan uitleg over voeding, stressfactoren, het aanvragen van hulp en hulpmiddelen indien nodig. Die uitleg op verschillende gebieden gaat in de meeste gevallen gepaard met groepsbijeenkomsten. 

Ik persoonlijk heb er dus toen voor gekozen om de groepsbijeenkomsten voor dat tijdstip achterwege te laten, met uitzondering van de bijeenkomst over voeding. Voor mij was in die tijd mijn conditie zowel lichamelijk als geestelijk totaal verstoord. Een nieuw ritme vinden vond ik belangrijker. En van die keuze heb ik ook geen spijt gehad !

Als ik soms verhalen hoor van mensen over hun ervaringen met artsen en therapeuten kan ik alleen maar in mijn handjes wrijven met de mensen met wie ik te maken heb gehad ! Ik heb zo'n ontzettend goede hulp gehad en ook nú weer, ik mag echt niet klagen wat dat betreft !!

Bijna een jaar na het herseninfarct was ik zodanig aan het herstellen dat we op het werk plannen maakten om mijn werkzaamheden weer wat uit te breiden naar het minder aangepaste werk. Ik zag het weer rooskleurig in allemaal maar helaas.. mijn 2e hartinfarct diende zich aan, een maand later de eerste TIA, een maand daarna het 3e hartinfarct en tot slot een maand daarna mijn 2e TIA. Ja, ik was gewild in die tijd 

Het moge duidelijk zijn dat er van werken niet veel meer terecht kwam. Ik heb het wel geprobeerd, maar het zat er heel duidelijk niet meer in. Ai, dat vond ik toch wel het aller- allermoeilijkste van alles. Maar ook hier mocht ik weer van 'geluk' spreken, bij UWV kreeg ik te maken met goede artsen en arbeidsdeskundigen waardoor ik absoluut niet met stress situaties gezeten heb zoals veel andere mensen wel meemaken. Mijn tranen vloeiden eerder rijkelijk om wat ik verloor ! Namelijk mijn werk en daarmee niet alleen mijn betaalde werk maar ook mijn vrijwilligerswerk, voor mijn gevoel mijn hele bestaan, alles wat mij MIJ maakte !
Bij mijn zoektocht naar een nieuwe IK leek het mij wel prettig om al hetgeen wat me bezighield (en bezighoudt) te gaan verwoorden op deze pagina.

Onder het kopje 'Categorieën' zijn de verschillende onderwerpen onderverdeeld. De gedachten kunnen allemaal onder elkaar gevonden worden (klik hiervoor alleen op het woord gedachten), maar deze zijn ook per onderwerp te vinden voor het geval iets apart opgezocht moet worden. (Klik hiervoor op de pijltjes >>)
Hetzelfde geldt voor de 'kook'onderwerpen.

Iedereen is welkom om reacties te plaatsen in het gastenboek, vragen, opmerkingen, eigen aanvullingen, graag zelfs.. alles is welkom. Wél vraag ik vriendelijk om respectvol naar elkaar toe te blijven.