Terugblik over 2018       

Het einde van het jaar is weer gearriveerd en dat betekent automatisch dat ik weer mijmer en filofoseer over het afgelopen jaar, 2018 dus!

Het positieve gevoel wat ik vorig jaar had, is nu ver te zoeken. Als ik dit jaar in gedachten en in vogelvlucht bekijk, zie ik voornamelijk de tijd met mijn vader voor me..de mooie band die we kregen tot halverwege het jaar, daarna werd de vlucht verstoord door herseninfarct nummer 7 en begon een hele moeilijke periode.. moeilijk op verschillende gebieden, ik moest opnieuw de kracht uit mijn tenen te zien halen, opnieuw aan de slag met mijn lijf, mijn conditie, mijn energie en ben mentaal héél diep moeten gaan om zaken onder ogen te gaan zien. Daarnaast stond ons leven, ieders leven in Nederland in het teken van een niet te stoppen hittegolf! In de revalidatie kliniek kregen mensen serieus een bruintint alsof ze weken in het zuiden waren geweest, alleen maar door buiten te zitten.  Het meest positieve aan die tijd was toch zeker wel de airco in het hele gebouw.

De periode die daar weer op volgde in onze vogelvlucht werd eigenlijk alleen nog maar moeilijker zoals jullie in de eerdere verhalen dit jaar hebben kunnen lezen.

Qua gebeurtenissen ga ik er ook niet verder over uitweiden. Maar als ik een grafiek over de gevoelens dit jaar moest maken, zou er alleen een stijgende lijn te zien zijn, een stijgende lijn waar ik nu in de laatste week van dit jaar de piek aan het bereiken ben. Mijn dagen zijn gevuld met verdriet, emoties en een zoekend gevoel.

Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen maar ik neem voor mezelf en mijn gemoedsrust toch maar even aan dat ik in een heftige rouwperiode zit. Absoluut begrijpelijk maar ik krijg daarmee weer dat gevoel van onmacht terug, diezelfde onmacht die ik voelde nét ná het infarct halverwege het jaar. Ik ben toen zó diep moeten gaan dat ik er werkelijk bang voor ben om dat wéér te moeten doen.

Aan de andere kant voel ik een trots gevoel, opnieuw een moeilijk jaar overleefd te hebben. En ondanks de angst die ik voel, voel ik ook die oerkracht in mij die blijft vertellen dat we maar één leven hebben en dat het aan onszelf is hoe we dit leven invullen en dan is de keuze gauw gemaakt om te weten dat ik wil genieten van al het mooie dat het leven ons ook te bieden heeft ..En daarnaar ga ik in volle overtuiging weer op zoek !

Ik wens iedereen een hele mooie jaarwisseling en in 2019 zal ik er weer tegenaan gaan, want I ain't no quitter