Terwijl ik langzaam maar zeker, richting mijn langverwachte rijtest op 12 augustus afstevende, viel ik. Niet zomaar, nee ! Ik viel midden in de nacht, in mijn slaap (helemaal ontspannen dus), pardoes uit bed. Vanuit een hoge boxspring, volgens mijn man was het een fikse knal. Op het moment zelf werd ik uiteraard wakker, ik herinner me helemaal versuft met in mijn hoofd de vraag 'wat moest ik ook alweer?'

Van mijn man hoorde ik dus van mijn val, ik had nog eventjes nergens last van. Tot kort later, ik voelde hoe mijn bekken gekneusd was. Knap veel pijn, kan ik wel zeggen. De pijn aan mijn bekken nam mondjesmaat af maar zitten kon ik nog steeds niet. Op advies van anderen toch maar naar de huisarts die me voor röntgenfoto's stuurde. En jawel hoor, mijn stuitbeentje was uit de kom (!) Ik verwachtte mijn rijtest te moeten verzetten.

Door een bekkenbodemtherapeut werd mijn stuitje afgelopen week weer in de kom teruggezet. Dit gebeurde in- en uitwendig, ik zag er vreselijk tegen op maar viel me uiteindelijk nog helemaal mee gelukkig. De pijn hield nog enkele dagen aan en werd alsmaar minder.

Nét voor mijn rijtest, komende donderdag, kan ik mijn resterende rijlessen nog nemen. Twee uurtjes op woensdag en het laatste uurtje vóór de rijtest. Duimen maar......